Volxec V08 - Gaorungkads

The Pitch: “Let me quit wasting time. How might you want to go along with us in the authoritative ‘Bad dream?’” This is the way maker Bob Shaye pitches “Wes Craven’s New Nightmare” to Heather Langenkamp, star of “A Nightmare on Elm Street,” the first Freddy Krueger film.

Unbeknownst to her, she’s now in the film; we’re watching it and Craven is composing it even as she lives it onscreen. Now, the “Bad dream” series is five spin-offs profound and Freddy’s dead. They’ve killed him off, however fans are clamoring for a greater amount of him. Alluding to Craven, Shaye says, “Who preferred to revive Freddy over his maker?”

The arrival of a trailer for the new “Shout” this month has had individuals swirling regarding that establishment, and obviously, since it’s Halloween season, it’s the ideal time for The Daily Stream to turn into The Daily Scream. (“What’s your cherished alarming film?” asks Ghostface, a definitive harmful fan, in that clogged up telephone voice of his.) Yet as much as “Shout” — which Craven additionally coordinated — gets kudos for its meta deconstruction of slasher figures of speech, it’s actually a continuation of the deconstruction that he started two years sooner with “Wes Craven’s New Nightmare.”

In “New Nightmare,” Craven was working with his own content and his own creation, Freddy, while “Shout” saw him handling a content by exceptional screenwriter Kevin Williamson. It’s “New Nightmare” that fills in as the genuine scaffold between the slasher establishments of the ’70s and ’80s and those of the ’90s and 21st century.

In primary school, I caught wind of Freddy Krueger before truly seeing him … which is a similar encounter you’ll have watching “New Nightmare.” For me as a kid, Freddy and slasher films overall were metropolitan legends, shared on the jungle gym by companions whose guardians were more lenient toward their receptive youthful personalities engrossing such substance. I could just gesture along and profess to know what they were discussing as they referred to specific scenes.

My own folks attempted to protect me from such things, yet over the long haul, I subsumed their iconography through pieces of mainstream society as arbitrary as The Great Movie Ride at Disney World. Freddy showed up during the feature reel toward the finish of the ride. His fedora cap, his consumed face, his striped sweater, and in particular, the bladed glove on his hand, posed a potential threat in the public creative mind — in any event, for those of us who had never seen “A Nightmare on Elm Street” or any of its continuations.

As Langenkamp, herself says in “New Nightmare,” “Each child knows what freddy’s identity is. He resembles Santa Claus.” This Satanic Santa even dresses in Christmas tones: red and green.

This all goes to say that “New Nightmare” may really be the main Freddy Krueger film I at any point saw. As it were, that might have left me remarkably prepared for its sluggish trickle of Freddy as legends. The reason includes Freddy getting over “out of movies, into our existence.” Craven, Langenkamp, Shaye, and their kindred establishment veterans Robert Englund and John Saxon all play themselves. Englund shows up while Langenkamp is guesting on a syndicated program; he puts on a big show for the group, which is loaded up with fans in Freddy outfits.

Watch Dune Full Movie

Watch Halloween Kills Full Movie

Watch No Time to Die Full Movie

Watch Venom: Let There Be Carnage Full Movie

Watch Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings Full Movie

Watch After We Fell Full Movie

Watch Free Guy Full Movie

In “New Nightmare,” Langenkamp’s limo driver perceives her from the films. He remarks, “The initially was awesome,” and this is reechoed in the unfortunate 13-minute introduction to “Shout,” where Drew Barrymore’s person says of Freddy’s movies: “The first was [scary], however the rest sucked.”

You can presumably follow a line from that second to present day blockbusters, with superheroes like the X-Men jesting, “Basically we would all be able to concur, the third one’s consistently the most noticeably terrible.” Clearly, those freaks never tried to see “A Nightmare on Elm Street 3: Dream Warriors.”

Miko Hughes, one of the most unnerving film youngsters, plays Langenkamp’s child in “New Nightmare.” He’s a young child who poses huge inquiries, similar to “For what reason does God let there be awful things?” And he’s not the sort of child you need to leave alone in the kitchen, since he’s obligated to come at you with blades taped to his fingers like Freddy.

On the other hand, perhaps that is only a fantasy, or a fantasy inside a fantasy, or a film inside a film. No one can tell what’s genuinely in “New Nightmare.” The film cuts from the discourse its characters are addressing those equivalent lines of exchange on Craven’s PC. It retains seeing Freddy yet comprehends the force of his glove, which some of the time moves of its own animatronic volition, skittering across the table or scrambling up somebody’s chest and tearing them to ridiculous shreds.

Langenkamp’s waking world is shaken by quakes. Quakes shake the pool like a water glass and Freddy’s fingers leave cut blemishes on her child’s full T-Rex. “Jurassic Park” has nothing on this fantasy beast, nor does the blade employing Ghostface (who could undoubtedly be repressed with hand to hand fighting or a weapon, things being what they are).

“New Nightmare” surely wasn’t the first meta-blood and gore film. The music video for Michael Jackson’s “Spine chiller” appeared in 1983, the year prior to “A Nightmare on Elm Street,” while “Fear Night” and “Jason Lives” turned out in 1985 and 1986. There are a lot of different models that originate before those, similar to the 1968 Boris Karloff film, “Targets.” However, “New Nightmare” conveyed a prominent, mindful jolt to one of ghastliness’ most popular symbols directly as the slasher sub-classification was dwindling in some apparently “last” passages in the mid 1990s.

1991 brought “Freddy’s Dead: The Final Nightmare” and 1993 gave us “Jason Goes to Hell: The Final Friday.” Along came “New Nightmare” the next October (Freddy’s 10-year commemoration) to deal with inheritance and fan culture: something that has turned into an entire bungalow industry on the web. “Shout” would expound on this with a film question and answer contest where the stakes were critical, as the Ghostface killer(s) put their casualties in a circumstance where just film information could save their lives.

“New Nightmare” shares a positive advantageous interaction with “Shout,” and you can nearly see where it was a proving ground for specific thoughts. Before Ghostface at any point bothered Barrymore’s home-alone blonde, “New Nightmare” drew from Langenkamp’s own experience being followed by an over the top fan. It had the voice of Freddy threatening the fictionalized form of her via telephone.

In the new thousand years, we’ve seen a lot of film establishments strip themselves for parts and endeavor to reassemble and repackage themselves as another item, meanwhile requesting that we trust in the normal, worn out hallucination. “New Nightmare” perceives that the crowd knows this specific film wizardry act, the Freddy Krueger show, by heart, so it rather meets us mostly on our own turf, this present reality.

In “New Nightmare,” Craven talks about Freddy as an old substance, “a bad dream in progress … caught by narrators.” Freddy’s never more frightening than he is in the emergency clinic, where he shows up in a dark raincoat, reenacting his first onscreen kill by hauling the sitter up the divider and onto the roof.

Cowardly’s contemporary, John Carpenter, if his own meta reply to “New Nightmare” in 1995 with “In the Mouth of Madness.” Though it came an additional fifteen years from that point forward, James Wan’s “Guileful” re-used shout sovereign Lin Shaye. Its entire third-act plunge into the astral plane moreover owes an obligation to Langenkamp’s salvage mission to save her child in the fantasy domain toward the finish of “New Nightmare.” Speaking of Wan, in “Shout,” Ghostface says, “I need to play a game,” which would turn into Jigsaw’s slogan in the “Saw” establishment.

After “New Nightmare,” there was no place left to go, truly, for the Freddy Krueger film series aside from the gimmickry of hybrids (“Freddy versus Jason”) and reboots (the 2010 “A Nightmare on Elm Street” featuring Jackie Earle Haley). A superior epilog for Englund would be his Dr. Loomis-esque job in “Behind the Mask: The Rise of Leslie Vernon,” which directed its own arrangement of story rules, like Randy, the Tarantinoesque video store agent in “Shout” — just for it to brilliantly undermine those guidelines in its final venture.

“Wes Craven’s New Nightmare” bookended a time of Freddy with the quintessential meta-ghastliness deconstruction of a current establishment. However even as he put one slasher symbol to sleep, Craven was equipping to make another and to dispatch another establishment, “Shout,” which would bring awfulness kicking, and, indeed, shouting into the 21st century. Together, they planned the meta-awfulness scene for quite a long time to come.

https://sites.google.com/muvizone.us/watch-dune-full-movie-free

https://sites.google.com/muvizone.us/halloween-kills-full-movie-fre

https://sites.google.com/muvizone.us/no-time-to-die-full-movie-free

https://sites.google.com/muvizone.us/watch-venom-2-full-movie-free

https://sites.google.com/muvizone.us/shang-chi-full-movie-free

https://sites.google.com/muvizone.us/watch-after-we-fell-full-movie

https://sites.google.com/muvizone.us/free-guy-full-movie-free

Contents

“Emily in Paris” heeft nooit beweerd Shakespeare te doen

Het tweede seizoen van Netflix “Emily in Paris” is zo licht als een hap choux à la crème, maar lang niet zo lekker. Het populaire maar verguisde eerste seizoen van de serie is misschien wel het meest opmerkelijk vanwege de clichématige benadering van Frans-Amerikaanse relaties, samen met het feit dat ongekwalificeerde socialemediastrateeg Emily (Lily Collins) voortdurend naar boven lijkt te falen.

Het tweede seizoen, dat op 22 december begint, corrigeert een aantal van de problemen van het eerste seizoen, terwijl andere worden uitgevonden. Het resultaat is een escapistische rom-com die erg kijkbaar is, maar steeds frustrerender wordt.

Hier zijn we gebleven Netflix

“Emily in Paris” heeft nooit beweerd Shakespeare te doen. De serie is gemaakt door Darren Star, de maker van ‘Sex and the City’, en leest soms als een millennial-versie van die show in Europa. Toen we Emily voor het laatst verlieten, was haar grootste dilemma dat ze te veel liefdesbelangen had. Ondanks haar constante naïviteit over alles, van tepelpiercings tot het concept van een minnares (gevoeligheden die de show vreemd en herhaaldelijk codeert als ‘Amerikaans’; Emily is duidelijk niet in San Francisco geweest), vallen Franse jongens over zichzelf heen om een kans te krijgen tot nu toe haar.

Dit seizoen blijft Emily gevangen tussen verschillende vrijers. Het meest opvallend is Gabriel (Lucas Bravo), de hete buurkok op wie het tweede seizoen ons plotseling wil doen geloven dat Emily verliefd is. Dit is een van de vele manieren waarop de show zichzelf probeert te proppen in een vertrouwd kader van romantische komedie, ondanks dat het niet helemaal passend is. Vorig seizoen was Gabriel gewoon een van de vele aantrekkelijke, charmante jongens die haar aandacht trok. Nu wordt hij plotseling geschreven als The One.

Watch Spider-Man: No Way Home Full Movie

Hier halen we het op Netflix

Natuurlijk heeft Gabriel ook niet-zo-plotseling een toegewijde relatie met Emily’s vriend, Camille (Camille Razat). De dynamiek tussen alle drie de personages blijft het hele seizoen gespannen en is misschien wel het zwakste punt. Als ‘Emily in Paris’ de volgende ‘Sex and the City’ wil zijn, moet het een aantal van de verouderde hangups van die show schrappen, maar het lijkt niet in staat om dat te doen. Franse karakters die aanvankelijk werden voorgesteld als vrijgevochten minnaars zijn nu gespannen en in een voortdurende staat van verraad, omdat de liefdesdriehoek anders niet zou werken.

Emily’s baan bij het Franse marketingbureau Savoir loopt na een jaar af, waardoor elke keuze die ze in het tweede seizoen maakt een tikkende klok zet. Afgezien van het beheren van de centrale liefdesdriehoek, maakt ze ook een nieuwe vriend in haar Franse klas, de culturele uitwisseling-averse Brit Alfie (Lucien Laviscount). Emily is ook nog steeds bezig om haar campagne voor spuitbare champagne van de grond te krijgen; dit subplot resulteert in een van de enige echt verrassende momenten van het seizoen, een duister hilarisch stukje dat verwijst naar een onderliggende komische vreemdheid die de show zou kunnen gebruiken als het probeerde.

Een modieus hoogtepunt Netflix

Als “Emily in Paris” dit seizoen op één gebied beter wordt, is het het kostuumontwerp. Emily wordt verondersteld een stijlvolle, slimme marketingstrateeg te zijn, maar in het eerste seizoen maakte ze ongekunstelde, one-take foto’s die op de een of andere manier viraal gingen. Dit seizoen is er een lichte hobbel in het realisme, aangezien Emily’s salaris binnenkomt en ze nu de adembenemende garderobe van een echte influencer heeft. De vrouw is misschien onverklaarbaar niet op de hoogte van het bestaan van selfiesticks, maar ze heeft haar look bij elkaar.

Toch is het misschien geen goed teken dat Emily’s extravagante jurken, adembenemende blazers en modieuze hakken me meer lieten voelen dan de werkelijke plotpunten in de show. Er is een plek in het popculturele landschap voor modeporno, maar het is niet genoeg om een show op te bouwen. “Sex and the City” viel op omdat zijn openhartige houding ten opzichte van seks nieuw was; “Emily in Paris” heeft niet zo’n kenmerkende eigenschap. Er zal altijd ruimte zijn voor verslavende kleinigheden op televisie, maar deze heeft niet bewezen dat het veel uithoudingsvermogen heeft.

De show heeft een hoofdrolspelerprobleem Netflix

Het probleem zit misschien al in de titel. Ondanks Lily Collins’ beste inspanningen met het materiaal dat ze heeft gegeven, lijkt de serie nooit te weten of Emily onuitstaanbaar of bewonderenswaardig is bedoeld. Afgezien van haar ontrouw, is ze ook vaak onaangenaam; het type persoon dat luid vragen stelt tijdens theatrale vertoningen van Truffaut-films. Maar de show positioneert haar ook duidelijk als een figuur om voor te steunen. Schrijvers behaalden kleine overwinningen voor Emily die zich vaak gedwongen voelen en geen contact meer hebben, zoals wanneer ze opkomt tegen gevaarlijke rage diëten tijdens een pitchmeeting, of wanneer ze een Vespa van het bedrijf steelt zonder duidelijke reden behalve de #esthetiek.

Of “Emily in Paris” leuk is of niet, komt er vaak op neer of we geloven dat de show eigenlijk slimmer is dan Emily. Bestaat Emily als een commentaar op blank feminisme of Amerikaans uitzonderlijkheid? Goedkope girlboss-momenten en een vermoeide liefdesdriehoek doen me denken dat de show niet zo slim is.

“Emily in Paris” is het soort licht verteerbare serie die moeiteloos een middag in beslag kan nemen zonder erbij na te denken, maar het is ook een lekkernij die je niet vult.

Het origineel was perfect en mag niet worden aangeraakt

Het publiek had geen veel coolere gids door The Matrix kunnen vragen dan Bugs. De nieuwe held, gespeeld door actrice Jessica Henwick, helpt kijkers terug in de wereld van de Wachowski’s te komen met een knal in ‘The Matrix Resurrections’. Bugs is, zoals Henwick zegt, de ogen van het publiek, en de artiest heeft veel werk te doen, niet alleen met de actie, het uitleggen van het hoe en waarom van deze nieuwe film, maar ze laat het allemaal cool en soepel spelen.

Bugs is een geweldige nieuwe toevoeging aan de wereld van The Matrix, en het markeert weer een gedenkwaardig optreden van Henwick. In een zeer vol Thanksgiving-feest van een film raakt Henwick een breed scala aan emoties binnen en buiten de actie. Bugs is een echte gelovige, snel maar attent, en een regelovertredende kapitein met mededogen. Henwick, bekend van haar rollen in ‘Game of Thrones’, ‘Underwater’ en het geweldige ‘Love & Monsters’, vertelde ons onlangs over het werken met Lana Wachowski en het spelen van Bugs in een spoilervrij interview. Bekijk het hieronder.

Het was mijn agent. Ik was in een rare ruimte en ik wist niet echt wat ik wilde doen. Ik denk dat ik door een quarterlifecrisis ging, en eigenlijk acteer ik nu al 14 jaar en ik nam even de tijd om te denken: ‘Doe ik dit omdat ik het nog steeds wil doen en ik het leuk vind, of ben ik Ik doe dit omdat ik dat gewend ben?’ En dus stopte ik en ik besloot de stad uit te gaan en kocht een enkeltje naar Frankrijk. En toen begon ik gewoon te lopen.

Ik ben net begonnen met wandelen en ik was halverwege een 40-daagse trektocht. Ik zette mijn telefoon aan, het was bijna mijn verjaardag en ik wilde iedereen vertellen dat ik nog leefde, en ik kreeg een e-mail waarin stond: ‘Wil je auditie doen voor de Matrix?’ En ik zei gewoon nee, want ik was nog niet klaar met de wandeling en ik was nog niet tot een antwoord gekomen van wat ik wilde doen in mijn leven. Ik heb het afgewezen.

Ik ben klaar met de wandeling. En toen kreeg ik een telefoontje van mijn agent die zei: ‘Lana heeft de rol nog steeds niet ingevuld. Ben je geïnteresseerd?’ Ik maakte een zelftape, vloog een paar dagen later naar Amerika, testte met Yahya en kreeg een paar dagen later het telefoontje van Lana.

Dus, na “The Matrix Resurrections”, was je verjongd en wil je doorgaan met acteren?

Nee, ik bedoel, het is een lange - dat ding was emotioneel zo’n reis. Het maakte er deel van uit, maar ik denk dat ik tot die beslissing ben gekomen zonder het script. En toen was het gewoon leuk dat dit het eerste was dat daarna in me opkwam.

Wat was je eerste indruk van Bugs op de pagina en hoe je haar moest spelen?

Ik hield van Bugs. Ik denk dat ze heel empathisch is en heel gemakkelijk in de omgang. In mijn ogen zijn ze de ogen van het publiek, ze is een soort venster op de nieuwe film. Toen ik het script voor het eerst las, stond ik versteld van een paar dingen: hoe lang het was, hoe ingewikkeld het was. Het is Lana’s typische stijl van filmmaken. Ze heeft het hier over grote thema’s. Maar ook hoe anders het was. Ik weet dat de [co-]schrijver een interview heeft gedaan waarin hij zei dat het min of meer de regel van de kaskraker overtreedt, en ik denk dat dat waar is. Het volgt zeker niet een standaard formaat dat we gewend zijn voor dit genre. Het is vrij ongebruikelijk, de structuur.

Ver Spider-Man No Way Home Online (2019) en Español Latino y Castellano HD

Er is een geweldige scène waarin iedereen praat over wat de Matrix betekent. Is je kijk op de Matrix veranderd bij het werken met Lana?

Weet je, het is interessant, want als je erin zit, heb je toegang tot God, wat een eer is. Ik had haar elk moment kunnen vragen: ‘Wat betekent de Matrix?’ Ik deed het niet, omdat ik wist dat dat niet het punt was. Het punt van de film is wat je er zelf van maakt. En Lana wil je geen antwoord geven. Dus ja, het betekent iets voor mij. Ik weet niet of het voor iedereen hetzelfde betekent, maar je moet afwachten.

Waar gingen enkele van je eerste gesprekken met Lana over het spelen van Bugs?

Dat deden we niet. Ze wilde er niet over praten - het is interessant, want je hoort verhalen over het origineel, waarin ze elke acteur een pak studieboeken en films en romans zou geven om te lezen om het te begrijpen. Dat deed ze niet bij ons. Ze is veranderd, haar filmstijl is veranderd en ze was er heel vloeiend in. Ik herinner me dat ik op een dag een ontmoeting met haar had gepland om over Bugs te praten, en de hele tijd dat we over het leven spraken en helemaal niet over de film, en dat is een soort van haar favoriete manier van werken nu.

Hoe vond je het om Bugs te spelen wanneer ze in de Matrix is versus wanneer ze in de echte wereld is?

Ik denk dat er een beetje kwetsbaarheid is in de echte wereld die ze niet in de Matrix zou laten zien, omdat de Matrix is hoe je jezelf altijd liet zien. Ik denk dat wanneer ze in de Matrix is, ze een beetje steviger en harder is, en in de echte wereld is ze een beetje meer introspectief en een beetje stiller. Maar ik wilde het ook een rechte lijn houden omdat ik bang was dat mensen me niet zouden herkennen zonder het blauwe haar. Want in de eerste 20 minuten van de film heb ik blauw haar. Ik heb geprobeerd ervoor te zorgen dat het niet te veel onderscheid was.

Aangezien Lana je geen studieboeken, films of romans heeft gegeven, welk huiswerk heb je dan gedaan?

Ik heb de originelen een paar keer opnieuw bekeken en ik heb het script steeds opnieuw en opnieuw gelezen. Daarnaast denk ik dat ik bij dit, meer dan bij enig ander project, heb geprobeerd mezelf over te geven aan het proces en niet zo rigide te zijn in mijn voorbereiding en uitvoering. Ik wist van de audities hoe nauwkeurig Lana is tot aan de intonatie op een regel. Ik legde het gewoon in haar handen en ik had geen ego over de uitvoering. Ik had zoiets van: ‘Het is van jou.’ Dit is haar film. ‘Hoe wil je dat ik speel?’ Terwijl ik normaal gesproken meer zou zijn van: ‘Nou, ik denk dat het personage dit zou doen.’ Dat heb ik op de set nooit gezegd.

‘Je kunt niet uitglijden met Lana.’ Warner Bros.

Lana gaat gewoon 20 minuten door en laat de camera maar doordraaien. Hoe beleefde het die aanpak op de dag, en nu te hebben gezien hoe het in elkaar werd gesneden?

Het is zeker interessant om te zeggen: ‘Oh, dat is wat ze gebruikte, hè?’ In termen van hoe het praktisch op de set staat, betekent het gewoon dat je altijd klaar moet staan, omdat je nooit weet wanneer de camera op je gericht is. Ze verwacht dat mensen elke dag hun A-spel meebrengen. Je kunt niet uitglijden met Lana.

Hoe zit het met het werken met de stuntcoördinatoren? Hoe werd de vechtstijl van Bugs gedefinieerd?

We hadden een specifiek idee dat binnenkwam, een soort Kenshin-stijl, maar het nooit - opnieuw, als je met Lana werkt, kun je je gewoon niet binden aan het maken van een keuze zonder te weten wat ze die dag gaat doen. Dus we bedachten deze enorme gechoreografeerde sequenties, en dan zou ik daar op de dag komen en ze zou zeggen: ‘Hoe zit het met dit?’ En ze zou gewoon iets verzinnen. Voor mij was het vooral proberen om weer in vorm te komen, mijn uithoudingsvermogen te verhogen en in een heleboel verschillende stijlen te trainen, zodat ik klaar was voor alles wat ze wilde.

Je hoopte draadwerk te doen. Heb je de kans gekregen?

Ik deed. Ik heb een beetje draadwerk gedaan. Het is moeilijk, kerel. Ik ben er gewoon niet voor gemaakt. Het is een vaardighedenpakket. Ik denk dat ik niet genoeg luchtbewustzijn heb, ook omdat ik hoogtevrees heb. Het is zeker niet mijn sterkste kant. Ik blijf eraan werken.

Het ziet er pijnlijk uit.

Het is niet comfortabel. Heb je ooit een harnas gedragen?

Ik niet.

Rechts. Het is gewoon oncomfortabel in het kruisgebied. Het is niet leuk.

“De originele Matrix is als de originele superheldenfilm.” Warner Bros.

Met je ervaringen uit het verleden, vooral in actie, waar voel je je het meest op je gemak met de vechtchoreografie en stunts?

Ik probeer er nooit op in te gaan met de gedachte ‘ik heb dit’, want stuntteams reageren daar niet goed op, acteurs komen daarmee binnen. Tenzij je Tom Cruise bent, houden ze er niet van als acteurs met die mentaliteit binnenkomen. Ik ga heel graag naar binnen als: ‘Oh, lege beker. Laten we vanaf nul beginnen. Ga terug naar het begin.’ Maar als ik dat zeg, denk ik dat ik zoveel geweldige coördinatoren heb gehad waar ik in het verleden mee heb gewerkt en die me een heleboel verschillende stijlen hebben geleerd, uiteraard op “Iron Fist”, ik moest werken met Brett Chan en dan aikido en leer hoe je een katana moet gebruiken. Op “Game of Thrones” gebruikte ik een bull whip, “Love and Monsters” was een meer [brede] stijl. Al die ervaringen kwamen samen om me klaar te maken voor deze.

Brett Chan, ik heb net met hem gesproken. Hij is fantastisch.

Waarom heb je met hem gepraat?

Voor ‘krijger’.

Ik hou van hem en ik hou van ‘Warrior’.

Een van de beste shows van dit moment.

Ik ga akkoord. Ik ben zo blij dat ze zijn opgepakt voor nog een seizoen. Nogmaals, de kracht van fandom.

Zelfs als ik even met Brett sprak, heb ik veel moeten leren. Wat heb je geleerd van die samenwerking?

Ik denk dat Brett me veel ruimtebewustzijn heeft geleerd, wat niet de bedoeling was, maar hij is erg… niet paranoïde. Als je met hem uit eten gaat, en ik de hele tijd met hem uit eten ging, haalde hij altijd alle stuntmannen tevoorschijn. Ik ging altijd mee. Zo’n leider, zo’n aardige vent, houden absoluut van hem. Hij koos altijd de stoel met de rug naar de muur, zodat hij de hele kamer kon zien. Hij is altijd op de hoogte van wat er gaande is en dat heb ik opgepikt door osmose, vooral toen ik in New York woonde. Het was de eerste keer dat ik zelfs naar New York kwam. Door hem ben ik wat bewuster geworden.

Zoals je al zei, je hebt de vorige films opnieuw bekeken, dus wat heb je ervan geleerd om in het vervolg te gaan?

Hoe tijdloos is het. Het is helemaal niet verouderd. Ik denk ook dat ik me realiseerde dat de originele “Matrix” lijkt op de originele superheldenfilm. Het is de OG. Het bewees hoe breed een publiek daarvoor klaar was. Het begon een soort van heropleving van wat daarna kwam. Zo begon Sam Raimi kort daarna met ‘Spider-Man’. Ik denk dat “The Matrix” alles vooruit duwde.

Warner Bros’s Movie! Here’s options for downloading or watching The Batman 2022 streaming the full movie online for free on 123movies & Reddit,IMDb TV, Peacock TV, Tubi TV, PopcornFlix, StreamM4u, Flixtor, VexMovies including where to watch The Batman movie at home. Is The Batman 2022 available to stream? Is watching The Batman on Disney Plus, HBO Max, Netflix, or Amazon Prime? Yes, we have found an authentic streaming option/service.

▷ CLICK HERE TO WATCH NOW FOR FREE

Have you been looking for a website that will let you watch The Batman 2022 free? You’ve come to the correct spot. We’ll show you where to get the whole movie as well as how to watch it on various platforms. We’ll also go through some of the most effective methods to see The Batman on several streaming services, so whether you’re a fan of DC Comics or Warner Bros, you’re in for a treat.

The Batman 2022 is finally out, and there are many ways to watch it. You can either stream it on Disney Plus, HBO Max, Netflix, Amazon Prime Video, or any other streaming service that you might have.

Will the Batman film be available on VOD? You can’t watch Batman right now on any of these services. However, you can watch it for free now on 123movies and other popular streaming sites. We’ll provide you with all of the best alternatives so that you can pick the one that works best for you!

This post is here to help you watch The Batman online for free. We hope this article was helpful and that you can now watch The Batman online without any problems. If you have any questions or issues, please don’t hesitate to contact us.

Can I watch Batman 2022 online? Yes, The Batman is available to watch online on 123movies and a variety of other popular streaming sites. You may either watch the film online for free or buy it to view later; you’ll enjoy it either way.

There are several options for watching The Batman. In this section, we’ll go through the various platforms where the film can be seen and provide you with links to where you may view it.

Is There a Netflix Release Date For The Batman? Netflix will premiere the Batman film on July 17, 2022. It means that it will be four months after the film is shown in theaters. You can watch it on the Netflix app or at Netflix.com/TV.

Watch The Batman Free online? The new Batman movie will premiere in theaters on March 4, 2022. If you don’t want to wait or can’t go to a theater, you may watch it online on 123movies, Reddit, and other streaming services. We’ll give you access to all of the best alternatives so that you can enjoy the film in your own home!

Watch Here: The Batman 2022 Online

The Batman is one of the most anticipated films of 2022. If you can’t make it to the theater, don’t worry; there are many ways to watch it online.

What is About the Batman? In Batman 2022, Bane is the most powerful and personal adversary Batman has ever faced. He was born with a chemical imbalance that gave him superhuman strength and intellect. He worked hard to become the ideal weapon against oppression, gaining years of training. Finally, he became the leader of the League of Shadows after years of training. Because

We hope you enjoy this article on how to watch The Batman online for free! Be sure to check out our other articles on movies and entertainment. And as always, don’t forget to enter your information below to get hooked up with all the info you need to watch The Batman! Thanks for reading!

How can I watch The Batman 2022 online for free? If you want to watch The Batman, you need to fill out the form at the bottom of this page. We’ll tell you where to find it and how to watch it. If you’re interested in streaming sites, we’ll also tell you about some of the best ones.

When Is Batman on Disney Plus? The Walt Disney Company has created a new streaming service called Disney Plus. This service offers a wide selection of movies and documentaries to watch. The Batman will stream on Disney Plus starting on March 24, 2022. It will be about one week after the movie’s theatrical debut.

When is The Batman Streaming On HBO Max? HBO Max is a new streaming service developed by Warner Media. It offers a variety of films and documentaries. The Batman will be available to watch on HBO Max on March 30, 2022. That’s two weeks after it opens in theaters.

When is the Batman movie coming out on Hulu? The Batman will be available to stream on Hulu on July 17. You may watch it using the Hulu app or their website, just like Netflix. It will be roughly four months after the film’s theatrical release.

Will The Batman be on Amazon Prime in the future? On September 25, 2022, the Batman film will be available to Amazon Prime members. You may watch it through the Amazon Prime app or online. The movie will premiere in theaters about eight months before its arrival on Amazon Prime.

The Batman Here’s To Watch On Reddit? You may watch The Batman for free on Reddit. All you need is a good internet connection and a Reddit account to enjoy it. People in many subreddit groups post links to where you may stream the film online. However, we suggest using only authorized sources.

Who is in the cast For The Batman? Robert Pattinson as Bruce Wayne / Batman Zoë Kravitz as Selina Kyle / Catwoman Paul Dano as Edward Nashton / Riddler Jeffrey Wright as James Gordon John Turturro as Carmine Falcone Peter Sarsgaard as Gil Colson Andy Serkis as Alfred Pennyworth Colin Farrell as Oswald “Oz” Cobblepot / Penguin

Keine gute Tat bleibt im komplexen neuen Film von Asghar Farhadi

Rahim scheint immer ein Lächeln im Gesicht zu haben. Wohin er auch geht, grüßt er die Leute herzlich und sie reagieren gleich. Wir mögen ihn fast sofort, und er tut uns leid, als wir erfahren, dass er im Gefängnis sitzt. Hohe Schulden haben ihn dort gelandet, und wie er scheinbar jedem, der zuhört, erklärt, ist es nicht wirklich seine Schuld, dass er Schulden hat: Er und ein Geschäftspartner haben sich Geld geliehen und der Geschäftspartner ist mit allem davongelaufen, sodass Rahim die Konsequenzen tragen muss .

Als wir Rahim zum ersten Mal treffen, ist er für einen zweitägigen Urlaub aus dem Gefängnis entlassen, ein Vorfall, der es ihm ermöglicht, wieder mit seiner Familie in Kontakt zu treten, einschließlich seiner Freundin Farkhonde (Sahar Goldust) und seinem Sohn (Saleh Karimai). Er spricht sehnsüchtig davon, endlich endgültig aus dem Gefängnis zu kommen, aber das kann er nicht, bis seine Schulden bezahlt sind – und es scheint ein Wunder zu brauchen, um das Geld aufzutreiben. Doch während seines zweitägigen Urlaubs ereignet sich ein mögliches Wunder: Farkhonde entdeckt einen Geldbeutel voller Goldmünzen und sieht sofort eine Chance für Rahim, endlich frei zu werden.

Auch Rahim scheint der Idee zugänglich zu sein und lässt sogar die Münzen schätzen. Doch dann tut er etwas Merkwürdiges: Er beschließt, das Gold seinem rechtmäßigen Besitzer zurückzugeben. Es ist eine selbstlose Tat, besonders für jemanden, der dringend Geld braucht, aber es scheint das Richtige zu sein. Und dann beginnen die wirklichen Probleme. In Asghar Farhadis faszinierendem, komplexem “A Hero” ist nichts einfach. Und keine gute Tat bleibt ungestraft – wenn es überhaupt eine „gute Tat“ war.

Menschen, die verlorenes Geld finden, führen in Filmen oft zu schrecklichen Dingen – denken Sie an das Drogengeld, über das Josh Brolin in “No Country For Old Men” stolpert, als nur eines von vielen Beispielen. Und tatsächlich führt das Gold, das Rahim findet, zu einer Reihe unglücklicher Ereignisse, aber nicht so, wie Sie vielleicht denken. Rahims Entscheidung, das Gold zurückzugeben, wird zu einer Mediensensation, die von den seltsam höflichen und hilfsbereiten Gefängniswärtern angestachelt wird, die das Gefängnis leiten. Sie denken, dass es sowohl für Rahim als auch für das Gefängnis gut aussehen wird, und so wird die Geschichte an die Presse durchgesickert. Bald spricht Rahim im Fernsehen über seine selbstlose Tat. Die Nachricht verbreitet sich wie ein Lauffeuer und die Unterstützung für die Freilassung von Rahim aus dem Gefängnis wächst.

Aber nicht jeder hält Rahim für einen Helden. Bahram (Mohsen Tanabandeh) ist der Bruder von Rahims Ex-Frau und, wie sich herausstellt, die Person, der Rahim zu Dank verpflichtet ist. Er hat die Macht zu entscheiden, wie lange Rahim noch im Gefängnis bleibt. Wenn Bahram, sagen wir, die Schulden erlassen würde, wäre Rahim frei. Aber Bahram lässt sich nicht so leicht beeinflussen. Er denkt, dass die ganze Geschichte über das “Gold gefunden” eine Tat ist – und selbst wenn es nicht so ist, sträubt er sich bei dem Gedanken, einfach das Geld zu vergessen, das er schuldet.

Farhadi lässt sich hier Zeit, den Grundstein zu legen, und “A Hero” entfaltet sich so, dass der Zuschauer die Situation ständig neu bewertet. Es gibt eine kitschige, schreckliche Hollywood-Version dieser Geschichte, in der alle Guten gut und die Bösen böse sind, wo wir Rahims Freiheit anfeuern und Bahram jedes Mal ausbuhen, wenn er auf der Leinwand erscheint. Aber das ist hier nicht der Fall. Stattdessen wird es umso schwieriger, sich für eine Seite zu entscheiden, je mehr wir über die Situation erfahren. Rahim scheint ein wirklich guter Kerl zu sein und Bahram wirkt auf den ersten Blick wie ein totaler Idiot, aber im Verlauf der Geschichte wird klar, dass die Dinge nicht so schwarz und weiß sind.

Als Rahim ist Amir Jadidi geradezu bemerkenswert. Es ist eine unglaublich schwierige Rolle, denn fast jede Handlung im Film entspringt den Entscheidungen des Charakters. Jadidi macht uns vom Sprung an wie Rahim und lässt uns ihn dann im Handumdrehen neu bewerten. Es ist auch nicht so, dass Rahim ein Bösewicht ist. Wirklich, hier gibt es keine “Bösewichte”. Nur Leute, die sich ihre ganz persönlichen Labyrinthfallen bauen. Rahim trifft Entscheidungen, die sich im Nachhinein als schädlich erweisen. Aber wir können auch verstehen, warum er diese Entscheidungen trifft, und können sogar mitfühlen, wenn wir nicht einverstanden sind.

Das gleiche gilt für Bahram. Als er beginnt, Löcher in Rahims Geschichte zu bohren und darauf hinzuweisen, dass Rahim es liebt, seinen stotternden Sohn herauszutraben, um Mitgefühl zu gewinnen, liegt viel Logik in seinen Worten. Dass Farhadi nie Partei ergreift, macht “A Hero” umso bemerkenswerter. Es kann manchmal sogar verwirrend sein. Ich habe mich so sehr an die Ausstechform der Hollywood-Filme gewöhnt, dass ich von “A Hero” fast ständig aus dem Gleichgewicht gebracht wurde. Gerade als ich dachte, ich hätte im Griff, wohin das alles führte, führte Farhadi eine neue Falte ein, die alles, was vorher kam, komplett neu kontextualisierte.

Und meine Güte, wie schön es ist, so unvorbereitet zu sein. Es kann sehr leicht sein, in dieser Branche, in der ich viele, viele Filme anschaue und mir sicher bin, vorherzusagen, wohin sie führen, sehr leicht abgestumpft zu werden. Wenn so etwas wie “A Hero” auftaucht und mich von der Achse reißt, ist das spannend. Es ist fast wie eine Offenbarung; ein Gefühl, das ich nie wieder erwartet hätte. Dies ist die Art von Gefühl, nach der man jagt, wenn man viele, viele Filme sieht. Es ist der Beweis, dass es immer noch Filme gibt, die sich nicht nur auf bekannte IP- oder CGI-verbesserte Superhelden verlassen. “A Hero” beginnt eher ruhig und gedämpft, aber je weiter sich die Geschichte entfaltet und je mehr Schwierigkeiten Rahim hat, desto mehr steigt die Spannung. Manchmal ist es, als würde man einem Autounfall zusehen – wir sind aus dem Geschehen entfernt, können es nicht beeinflussen, sind gestört, aber auch nicht in der Lage, wegzuschauen. Wenn Rahim anfängt, Pläne zu schmieden, die furchtbar nach hinten losgehen könnten, und wenn seine Mitmenschen anfangen, ihre eigenen Pläne zu entwickeln, um sich selbst zu helfen, ist das fast qualvoll. Wir wollen “Nein!” schreien. am Bildschirm, aber wir wissen, dass das egal ist: Rahim kann uns nicht hören. Und selbst wenn er könnte, haben wir das Gefühl, dass er immer noch eine Entscheidung treffen würde, die ihm sowieso in die Luft gehen würde. Es mag wie eine gute Idee erscheinen, wenn er darauf kommt, aber wenn das Endergebnis vorliegt, ist es erschütternd.

Das ist alles Teil der Brillanz von “A Hero”. Autor und Regisseur Asghar Farhadi hat eine komplizierte Geschichte geschrieben, die von vielen Fäden gefüllt ist, die lose zu hängen scheinen. Aber wenn wir anfangen, an diesen Fäden zu ziehen, würden wir feststellen, dass sie sich alle verdrehen und verheddern würden, was zu etwas viel Komplexerem führt. Diese Komplexität hätte uns überwältigt, wenn wir sie sofort kommen sehen würden, aber die Art und Weise, wie Farhadi uns sanft in die kommenden Ängste einleitet, macht “A Hero” noch faszinierender.